04.07.2013
Για τον Φωκίο μου...
Σαν σήμερα, πάνε χρόνια πριν, αποφάσισες να πάρεις άλλο δρόμο. Το δρόμο της αλήθειας,
που λένε οι γραφές.
Και σου γράφω, σαν να τα διαβάζεις,
να διαβάζεις τον πόνο, που μ' αυτόν έμαθα να ζω όλα αυτά τα χρόνια...
Θα 'χες κλείσει τώρα τα 30, μπορεί να είχες παντρευτεί, να είχες και κανένα κουτσούβελο,
που με λαχτάρα θα κρατούσα...
"Πάρε την Παναγιά απ' το χέρι και Κείνη θα σε οδηγήσει..."
σου είχα πει όταν πάλευες από ποια μεριά να τραβήξεις.
Και ξάφνου χάθηκε η αγωνία από το πρόσωπό σου και τη θέση της πήρε μια απέραντη
γαλήνη...
Κι ήσουν τόσο όμορφος, όπως τότε, που ήρθες σε τούτη τη ζήση...
Και σαν ψίθυροι ακούστηκαν ψαλμωδίες από ολόλευκα ντυμένους αγγέλους, που με απλωμένα
τα χέρια σε βοηθούσαν ν' ανέβεις τη σκάλα... Εκεί στεκόταν Εκείνη, η μάνα όλων μας... Και σε πήρε
από το χέρι και σε οδήγησε στον Υιό της, για να σε πάρει κι Εκείνος με τη σειρά Του, αγκαλιά...
Να είσαι καλά, παλληκάρι μου, εκεί που βρίσκεσαι...
Και σαν να παρηγοριέμαι τελευταία, που λυτρώθηκες από την ασχήμια, αυτή που βιώνουμε όλοι
εμείς σε τούτη τη ζήση...
Έμαθα πια να "σε" παίρνω από το χέρι και να βαδίζουμε παρέα...