Είναι το τραγούδι - που κάποιοι ξέρουν !!! - πως τον τελευταίο καιρό έχει γίνει "το ναρκωτικό" μου...
Αυτός ο λυγμός της φωνής, μοιάζει με τον δικό μου, που φροντίζω πολύ καλά να μην ακούγεται,
αλλά σήμερα έχω την ανάγκη να τον "φωνάξω"...
Θα σου ευχόμουν "Χρόνια καλά", θα έκλεινες τα 34 κι εγώ θα ξεροστάλιαζα για ένα φιλί σου, εκεί, στο μάγουλο, όπως τότε... Ένα φιλί που ακόμα με καίει και με κρατά να μη λυγίζω....
Και όπως λέει και το τραγούδι:
".... περιπλανιέμαι μόνη...., θέλω να ξεφύγω..., ω γλυκό μου βάσανο...
ανακατεύω τον ουρανό, τη μέρα, τη νύχτα
χορεύω με τον άνεμο, τη βροχή
λίγο αγάπη, μια σταγόνα μέλι
και χορεύω, χορεύω χορεύω, χορεύω...
Και μέσα στο θόρυβο, τρέχω και φοβάμαι......
και πετώ μακριά, πετώ, πετώ, πετώ....."
Αυτός ο λυγμός της φωνής, μοιάζει με τον δικό μου, που φροντίζω πολύ καλά να μην ακούγεται,
αλλά σήμερα έχω την ανάγκη να τον "φωνάξω"...
Θα σου ευχόμουν "Χρόνια καλά", θα έκλεινες τα 34 κι εγώ θα ξεροστάλιαζα για ένα φιλί σου, εκεί, στο μάγουλο, όπως τότε... Ένα φιλί που ακόμα με καίει και με κρατά να μη λυγίζω....
Και όπως λέει και το τραγούδι:
".... περιπλανιέμαι μόνη...., θέλω να ξεφύγω..., ω γλυκό μου βάσανο...
ανακατεύω τον ουρανό, τη μέρα, τη νύχτα
χορεύω με τον άνεμο, τη βροχή
λίγο αγάπη, μια σταγόνα μέλι
και χορεύω, χορεύω χορεύω, χορεύω...
Και μέσα στο θόρυβο, τρέχω και φοβάμαι......
και πετώ μακριά, πετώ, πετώ, πετώ....."
Χορεύω και πετώ, μήπως και σ' αγγίξω, μήπως και νοιώσω τη ζεστασιά σου,
μη και σκύψεις να μου δώσεις εκείνο το φιλί, που το συνόδευες πάντα μ' ένα ιδιαίτερο ρουθούνισμα....
Αχ Σταυραετέ μου, καταπώς λέει κι η γιαγιά Χαρένια, πέταξες με τα ολόγιομα φτερά σου, μόλις που τα 'νοιωσες δυνατά στις πλάτες σου...
Πόσο καρτερούσαμε τη γέννησή σου, πόσο λάτρεψα τον ερχομό σου, πόσο νοιάστηκα το μεγάλωμά σου, πόσο σ' αγάπησα και σ' αγαπώ!!!
Ναι, ναι, ξέρω: Πάρε τον πόνο απ' το χέρι, κάνε τον δαχτυλίδι που δε θα το βγάλεις ποτέ, και πέτα, πέτα, πέτα, μέχρι ν' ανταμώσουμε....
μη και σκύψεις να μου δώσεις εκείνο το φιλί, που το συνόδευες πάντα μ' ένα ιδιαίτερο ρουθούνισμα....
Αχ Σταυραετέ μου, καταπώς λέει κι η γιαγιά Χαρένια, πέταξες με τα ολόγιομα φτερά σου, μόλις που τα 'νοιωσες δυνατά στις πλάτες σου...
Πόσο καρτερούσαμε τη γέννησή σου, πόσο λάτρεψα τον ερχομό σου, πόσο νοιάστηκα το μεγάλωμά σου, πόσο σ' αγάπησα και σ' αγαπώ!!!
Ναι, ναι, ξέρω: Πάρε τον πόνο απ' το χέρι, κάνε τον δαχτυλίδι που δε θα το βγάλεις ποτέ, και πέτα, πέτα, πέτα, μέχρι ν' ανταμώσουμε....
- Varvara Vana Rozakou A ρε Αθηνουλα !!! Μας εστειλες παλι......................
Nionia G. Vallianatou Κάποιες φορές η απουσία, είναι πιο δυνατή από την παρουσία!!!
WWW.YOUTUBE.COM
- Varvara Vana Rozakou A ρε Αθηνουλα !!! Μας εστειλες παλι......................
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου