"Ένας λαός που εκλέγει διεφθαρμένους, κλέφτες,
προδότες κι απατεώνες,
δεν είναι θύμα. Είναι συνεργός τους!"
George Orwell
προδότες κι απατεώνες,
δεν είναι θύμα. Είναι συνεργός τους!"
George Orwell
19.05.2014
ΕΛΕΟΣ!!!!!!!!!!!!!
Και η επόμενη μέρα ξημέρωσε μ’ έναν μουντό καιρό…
19 του Μάη. Αποφράδα μέρα. Μέρα θύμησης… 19 Μάη του 1919. Η σφαγή των Ποντίων… που δεν έχει αναγνωριστεί ακόμα... Και πώς; Από ποιους και με ποιους…
Ήλιος πουθενά… Ακόμα κι εκείνος ντρέπεται να βγει… Και πώς να βγει σε τούτη την άμοιρη χώρα, όταν τα αποτελέσματα των ελληνικών Δημοτικών και Περιφερειακών εκλογών είναι αυτά που είναι…
Και όπως έχουν πει πολλοί σοφοί και φιλόσοφοι, από αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι τις μέρες μας, είμαστε άξιοι της τύχης μας, για μένα, της ΑΤΥΧΙΑΣ μας.
Και θυμώνω, θυμώνω ΠΟΛΥ. Είναι δυνατόν, σε τέτοιες εποχές, με τις υπάρχουσες για τη χώρα μας – λέμε τώρα – συνθήκες, η αριστερά να είναι κομματιασμένη και να μη σκέφτονται να ενώσουν τις δυνάμεις τους; Αυτό με βάζει σε πολλές πονηρές σκέψεις και με θλίβει απεριόριστα, αλλά και με θυμώνει. Τελικά ΟΛΟΙ τους λένε παρλαπίπες, όπως πολύ σωστά χαρακτηρίζει ο Ψαθάς στα έργα του. ΚΑΝΕΙΣ, τελικά, δε νοιάζεται για το καλό τούτου του τόπου. Όλοι έχουν μπει στο παιχνίδι που τόσο όμορφα έχουν στήσει οι «μεγάλοι» του πλανήτη, και κοιτάζουν ποιος θα βγει πιο αλώβητος… Να γελάσω ή να κλάψω; Το ότι συνυπογράψαμε ΟΛΟΙ μαζί, ακόμη και το 50% που απήχε από το εκλογικό του δικαίωμα, την άνευ όρων παράδοσή μας ως προτεκτοράτο της Μεγάλης Γερμανίας – σχέδιο του Μεγάλου Αδόλφου Χίτλερ – σημαίνει πως ΔΕΝ έχουμε πλέον δικαίωμα να παραπονιόμαστε για το οτιδήποτε.
Όταν υπάρχουν πρώην υπουργοί του ΠΑΣΟΚ που αποκαλούν τον Μανώλη Γλέζο «νούμερο», όταν και σήμερα ακόμη ο αρχηγός του ίδιου κόμματος και υπουργοί του, με υπερφίαλο ύφος τονίζουν την «νίκη» τους, όταν υπουργοί της σημερινής κυβέρνησης που έχουν καταρρακώσει τα πάντα, βρίζουν τη μερίδα εκείνη των Ελλήνων που δεν τους αποδέχονται, ε, δεν υπάρχει κάτι άλλο για το οποίο οφείλει κανείς να παλέψει.
Και σε όλα αυτά, έχει τεράστια ευθύνη και η αριστερά, που μετά από αγώνες και θυσίες τόσων χρόνων, διαλύεται εξ ων συνετέθη, κατά το δοκούν των «μεγάλων». Αντί στόχος τους να είναι η ένωση όλων των δυνάμεων, έκαναν και κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος. Και σαν να μη φτάνει όλη αυτή η κατάντια, έρχεται και το μόρφωμα που λέγεται ΦΑΣΙΣΜΟΣ. Και μη μου πείτε πως ήταν ψήφος διαμαρτυρίας, όπως ακούω από διάφορα «παπαγαλάκια» και κυβερνητικούς, γιατί θα τραβήξω τις κοτσίδες μου, που δεν έχω πια. Τελικά διαπιστώνω, με μεγάλη μου λύπη, πως είμαστε περισσότερο φασίστες από όσο νομίζουμε. Στη χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία, ο σατραπισμός με τη μάσκα του Έλληνα αρχίζει να μεσουρανεί. Και μετά από τόσες καταγγελίες που έγιναν για φυλλάδια που μοιράζονταν έξω από εκλογικά τμήματα και τραμπουκισμούς, ένας σωστός εισαγγελέας δεν υπάρχει στον τόπο τούτο τελικά; Έχουν καταργηθεί όλα τα συνταγματικά και νομικά μας δίκαια και δικαιώματα και δε βρίσκεται ένας ΑΝΘΡΩΠΟΣ να βάλει μια τάξη.
Και για να τελειώσω, είμαι ικανή να γράφω για μέρες, θέλω να πω μόνο τούτο:
Μην ακούσω, μη διαβάσω ΚΑΝΕΝΑ και ΚΑΜΙΑ, να παραπονιέται για οτιδήποτε – συντάξεις, ξεπούλημα της χώρας, φευγιό των παιδιών μας, μη-υγεία, ανεργία, φόροι κλπ – γιατί, ειλικρινά, το ελάχιστο που θα κάνω, είναι να τον φτύσω κατάμουτρα, που και το σάλιο μου θα πάει χαμένο. Κι εσείς οι «κερδισμένοι», βγείτε να πανηγυρίσετε. Ναι, ναι, και μη σκέφτεστε παραπέρα. Για να το κάνετε αυτό, χρειάζεται μυαλό. Και όχι πολύ. Μια στάλα μόνο…
Νοιώθω μεγάλη ντροπή, θυμό και απογοήτευση… Και το μόνο που ίσως μου δώσει «ελπίδα» ύπαρξης, είναι να ζητήσω ένα μεγάλο ΣΥΓΓΝΩΜΗ από τα παιδιά εκείνα που θα υποχρεωθούν να ζήσουν σκλάβοι…
Και η επόμενη μέρα ξημέρωσε μ’ έναν μουντό καιρό…
19 του Μάη. Αποφράδα μέρα. Μέρα θύμησης… 19 Μάη του 1919. Η σφαγή των Ποντίων… που δεν έχει αναγνωριστεί ακόμα... Και πώς; Από ποιους και με ποιους…
Ήλιος πουθενά… Ακόμα κι εκείνος ντρέπεται να βγει… Και πώς να βγει σε τούτη την άμοιρη χώρα, όταν τα αποτελέσματα των ελληνικών Δημοτικών και Περιφερειακών εκλογών είναι αυτά που είναι…
Και όπως έχουν πει πολλοί σοφοί και φιλόσοφοι, από αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι τις μέρες μας, είμαστε άξιοι της τύχης μας, για μένα, της ΑΤΥΧΙΑΣ μας.
Και θυμώνω, θυμώνω ΠΟΛΥ. Είναι δυνατόν, σε τέτοιες εποχές, με τις υπάρχουσες για τη χώρα μας – λέμε τώρα – συνθήκες, η αριστερά να είναι κομματιασμένη και να μη σκέφτονται να ενώσουν τις δυνάμεις τους; Αυτό με βάζει σε πολλές πονηρές σκέψεις και με θλίβει απεριόριστα, αλλά και με θυμώνει. Τελικά ΟΛΟΙ τους λένε παρλαπίπες, όπως πολύ σωστά χαρακτηρίζει ο Ψαθάς στα έργα του. ΚΑΝΕΙΣ, τελικά, δε νοιάζεται για το καλό τούτου του τόπου. Όλοι έχουν μπει στο παιχνίδι που τόσο όμορφα έχουν στήσει οι «μεγάλοι» του πλανήτη, και κοιτάζουν ποιος θα βγει πιο αλώβητος… Να γελάσω ή να κλάψω; Το ότι συνυπογράψαμε ΟΛΟΙ μαζί, ακόμη και το 50% που απήχε από το εκλογικό του δικαίωμα, την άνευ όρων παράδοσή μας ως προτεκτοράτο της Μεγάλης Γερμανίας – σχέδιο του Μεγάλου Αδόλφου Χίτλερ – σημαίνει πως ΔΕΝ έχουμε πλέον δικαίωμα να παραπονιόμαστε για το οτιδήποτε.
Όταν υπάρχουν πρώην υπουργοί του ΠΑΣΟΚ που αποκαλούν τον Μανώλη Γλέζο «νούμερο», όταν και σήμερα ακόμη ο αρχηγός του ίδιου κόμματος και υπουργοί του, με υπερφίαλο ύφος τονίζουν την «νίκη» τους, όταν υπουργοί της σημερινής κυβέρνησης που έχουν καταρρακώσει τα πάντα, βρίζουν τη μερίδα εκείνη των Ελλήνων που δεν τους αποδέχονται, ε, δεν υπάρχει κάτι άλλο για το οποίο οφείλει κανείς να παλέψει.
Και σε όλα αυτά, έχει τεράστια ευθύνη και η αριστερά, που μετά από αγώνες και θυσίες τόσων χρόνων, διαλύεται εξ ων συνετέθη, κατά το δοκούν των «μεγάλων». Αντί στόχος τους να είναι η ένωση όλων των δυνάμεων, έκαναν και κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος. Και σαν να μη φτάνει όλη αυτή η κατάντια, έρχεται και το μόρφωμα που λέγεται ΦΑΣΙΣΜΟΣ. Και μη μου πείτε πως ήταν ψήφος διαμαρτυρίας, όπως ακούω από διάφορα «παπαγαλάκια» και κυβερνητικούς, γιατί θα τραβήξω τις κοτσίδες μου, που δεν έχω πια. Τελικά διαπιστώνω, με μεγάλη μου λύπη, πως είμαστε περισσότερο φασίστες από όσο νομίζουμε. Στη χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία, ο σατραπισμός με τη μάσκα του Έλληνα αρχίζει να μεσουρανεί. Και μετά από τόσες καταγγελίες που έγιναν για φυλλάδια που μοιράζονταν έξω από εκλογικά τμήματα και τραμπουκισμούς, ένας σωστός εισαγγελέας δεν υπάρχει στον τόπο τούτο τελικά; Έχουν καταργηθεί όλα τα συνταγματικά και νομικά μας δίκαια και δικαιώματα και δε βρίσκεται ένας ΑΝΘΡΩΠΟΣ να βάλει μια τάξη.
Και για να τελειώσω, είμαι ικανή να γράφω για μέρες, θέλω να πω μόνο τούτο:
Μην ακούσω, μη διαβάσω ΚΑΝΕΝΑ και ΚΑΜΙΑ, να παραπονιέται για οτιδήποτε – συντάξεις, ξεπούλημα της χώρας, φευγιό των παιδιών μας, μη-υγεία, ανεργία, φόροι κλπ – γιατί, ειλικρινά, το ελάχιστο που θα κάνω, είναι να τον φτύσω κατάμουτρα, που και το σάλιο μου θα πάει χαμένο. Κι εσείς οι «κερδισμένοι», βγείτε να πανηγυρίσετε. Ναι, ναι, και μη σκέφτεστε παραπέρα. Για να το κάνετε αυτό, χρειάζεται μυαλό. Και όχι πολύ. Μια στάλα μόνο…
Νοιώθω μεγάλη ντροπή, θυμό και απογοήτευση… Και το μόνο που ίσως μου δώσει «ελπίδα» ύπαρξης, είναι να ζητήσω ένα μεγάλο ΣΥΓΓΝΩΜΗ από τα παιδιά εκείνα που θα υποχρεωθούν να ζήσουν σκλάβοι…
Nektarios Klimis Ημέρα Εθνικής Μνήμης(!) η σημερινή (19η Μαϊου) γιά την γενοκτονία των Ποντίων.
“…Δεν πρέπει ,επίσης, να λησμονούμε ότι αι τουρκικαί σφαγαί κατά τας οποίας άνω του ενός εκατομμύριου (Ελληνες) απωλέσθησαν , είναι σχετικώς πρόσφαται και οι Τούρκοι , μετά των οποίων διαπραγματευόμεθα, είναι, ως επί το πλείστον,οι ίδιοι εκείνοι οι άνθρωποι των οποίων τα χέρια είναι βουτηγμένα εις όλο αυτό το αίμα.
Πρέπει να επιδείξουν κάποιο ίχνος μεταμελείας και καταλήγων εκφράζω την αγανάκτησιν μου ως Αμερικανού δια τον χαρακτηρισμό του Μουσταφά Κεμάλ ως “Γ. Ουασιγκτον” της Τουρκίας.
Είναι ένας αρχιδολοφόνος καί η δημοκρατία του μία καταισχύνη εδραιωμένη εις το αίμα καί συντηρούμενη με τους απαγχονισμούς χιλιάδων συμπατριωτών”
Δήλωση του George Horton, Αμερικανού Γενικού Προξένου στην Σμύρνη, στην εφημερίδα “Ουάσιγκτον Σταρς”
Καί να μη ξεχνάμε επίσης, ότι ο BENI SELOM = ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ, είχε προτείνει τον Κεμάλ γιά Νόμπελ Ειρήνης ! ! ! . . . .
Καί μετά η Ελλάδα, γέμισε με δρόμους, λεωφόρους, πλατείες, σταθμούς τρένων, αεροδρόμια. . . .με τ’ όνομά του ! ! !
τρομάρα μας με τούς προδότες πού μας επβάλλουν οι “περιούσιοι της παγκόσμιας τάξης” . . .
“Λαός πού δεν γνωρίζει την ιστορία του, είναι καταδικασμένος να την ξαναζήσει”
“…Δεν πρέπει ,επίσης, να λησμονούμε ότι αι τουρκικαί σφαγαί κατά τας οποίας άνω του ενός εκατομμύριου (Ελληνες) απωλέσθησαν , είναι σχετικώς πρόσφαται και οι Τούρκοι , μετά των οποίων διαπραγματευόμεθα, είναι, ως επί το πλείστον,οι ίδιοι εκείνοι οι άνθρωποι των οποίων τα χέρια είναι βουτηγμένα εις όλο αυτό το αίμα.
Πρέπει να επιδείξουν κάποιο ίχνος μεταμελείας και καταλήγων εκφράζω την αγανάκτησιν μου ως Αμερικανού δια τον χαρακτηρισμό του Μουσταφά Κεμάλ ως “Γ. Ουασιγκτον” της Τουρκίας.
Είναι ένας αρχιδολοφόνος καί η δημοκρατία του μία καταισχύνη εδραιωμένη εις το αίμα καί συντηρούμενη με τους απαγχονισμούς χιλιάδων συμπατριωτών”
Δήλωση του George Horton, Αμερικανού Γενικού Προξένου στην Σμύρνη, στην εφημερίδα “Ουάσιγκτον Σταρς”
Καί να μη ξεχνάμε επίσης, ότι ο BENI SELOM = ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ, είχε προτείνει τον Κεμάλ γιά Νόμπελ Ειρήνης ! ! ! . . . .
Καί μετά η Ελλάδα, γέμισε με δρόμους, λεωφόρους, πλατείες, σταθμούς τρένων, αεροδρόμια. . . .με τ’ όνομά του ! ! !
τρομάρα μας με τούς προδότες πού μας επβάλλουν οι “περιούσιοι της παγκόσμιας τάξης” . . .
“Λαός πού δεν γνωρίζει την ιστορία του, είναι καταδικασμένος να την ξαναζήσει”
