Δευτέρα 18 Αυγούστου 2014


Ο ΦΟΡΟΣ ΤΙΜΗΣ

!9 Γενάρη 2014
Ξεκινώντας ένα "αφιέρωμα" στα μαθητικά μου χρόνια,
πόσοι άλλοι έγραψαν, θυμήθηκαν
κι έγινε ένα πανέμορφο "άλμπουμ" - κατά το Ελληνικότερο -
για κείνες τις εποχές, για κείνη τη χώρα που φιλοξένησε τους γονιούς
και κατ' επέκταση κι εμάς!!!
Νοιώθω τόσο ευγνώμων για την Αιθιοπία, τους Αιθίοπες, τους Δασκάλους,
ακόμα κι εκείνους που δεν με "άντεχαν"!!!

Πράγματι, είναι ένα εκπληκτικό λεύκωμα κι ευχαριστώ από καρδιάς όσους, άθελά τους, συμμετείχαν στη δημιουργία του, παρόλο που ο πρόεδρος του Συλλόγου μας - Σύλλογος Ελλήνων Αιθιοπίας - είχε κάποιες αντιρρήσεις στο να δημοσιευτεί στο εφημεριδάκι μας...

ΦΟΡΟΣ ΤΙΜΗΣ
Με την ευκαιρία των 100 φύλλων του εφημεριδακίου μας – συγχωρέστε μου την «ορθογραφία» - στο προηγούμενο τεύχος, θέλω ν’ αποθέσω τον ελάχιστο φόρο τιμής – όπως νομίζω πως θα το θέλατε οι περισσότεροι, αν όχι όλοι - στους ανθρώπους εκείνους που χρωστάω, όπως όλοι μας, αυτό που είμαι σήμερα. Έχετε όλο το δικαίωμα να συμφωνήσετε ή να διαφωνήσετε, να σχολιάστε και να προσθέσετε, όπως τότε, παιδιά ακόμα, κάναμε στα λευκώματα. Θυμάστε;
Και θα ξεκινήσω με τον Νικόλαο Δράκο, τον Γυμνασιάρχη και διευθυντή του Ελληνικού Σχολείου και οικοτροφείου της Αντίς Αμπέμπα. Εκείνο τον κοντούλη, πάντα καλοντυμένο και μοσχομυρισμένο μεσόκοπο, με το καπέλο που του σκέπαζε το κεφάλι ή το κρατούσε στα χέρια και νευρικά γύριζε το μπορ, που όσο μπόι του έλειπε, τόση φωνή είχε. «Μέντα, βίτσες!». Ξέρω, ξέρω, υπάρχουν κάποιοι, ελπίζω λίγοι, που του καταλογίζουν τα παιδικά τους τραύματα που κουβαλάνε μέχρι σήμερα. Ένα θέλω να πω σε κείνα τα τότε παιδιά, που σήμερα οι περισσότεροι είναι εξήντα φεύγα προς εβδομήντα έλα, για να μην πω και παραπάνω. Πώς να μην είναι αυστηρός και πολλές φορές άδικος, όταν ήταν υπόχρεος για 300 περίπου παιδιά και των δύο φύλλων; Εδώ, στο σπίτι μας, έχουμε 2 ή 3 παιδιά και δεν μπορούμε να τα ελέγξουμε και κάποιο είναι «αδικημένο». Χρειάστηκα κι εγώ να «δουλέψω» πολύ με τον εαυτό μου, για να μπορέσω να τον καταλάβω, όπως και τους περισσότερους εκπαιδευτικούς.
Σειρά έχει η Κυρία Βέρα Βαγγελάτου - χωρίς να ξεχάσω την κυρία Ουρανία ή την κυρία Σωτηρίου, και οι δύο είχαν την επίβλεψή μας για λίγα χρόνια, που η καθεμιά τους άφησε το δικό της στίγμα. Μια γυναίκα που η ευγένεια και η μόρφωσή της ξεπηδούσε από κάθε της μόριο, κάθε της κίνηση, κάθε κουβέντα. Πόσα της οφείλουμε εμείς τα κορίτσια του οικοτροφείου και περισσότερο εγώ. Όταν κάποτε έπεσα και χτύπησα στο κεφάλι, για μέρες, μόλις άνοιγα τα μάτια μου, εκείνη έβλεπα στο προσκέφαλό μου. Αυτός είναι και ο λόγος που, μεγαλώνοντας, την αποκαλούσα μαμά-Βέρα και τη θεωρώ τη δεύτερή μου μάνα. Σ’ αυτή τη γυναίκα οφείλω, επίσης, το ότι μπορώ να συνταιριάζω τις λέξεις και - όπως εκείνη πολύ χαρακτηριστικά έλεγε τόσο για τη ζωγραφική όσο και για τη συγγραφή της – να «μουντζουρώνω». Εκείνη με έσπρωξε στο να «παίζω» σοβαρά με τις λέξεις, τις εικόνες, τα συναισθήματα, τις έννοιες και τα νοήματα.
Η Κυρία Μπρόφα! Τι να μη θυμηθεί κάποιος απ’ αυτόν τον καλοσυνάτο άνθρωπο, που ήταν υπεύθυνη στην κουζίνα και όποτε, σε κάποιο από τα παιδιά, δεν άρεσε το φαγητό, είχε τη λύση στα κρυφά και πάντα με κείνο το τεράστιο χαμόγελο!!! Αναρωτιέμαι μέχρι σήμερα: Θύμωνε ποτέ αυτή η γυναίκα;
Σειρά έχει εκείνος που μας έμαθε, μέσα από τα μαθηματικά, να σκεφτόμαστε, όσο γίνεται, ορθολογιστικά: Ο Νικόλαος Γκίμης. Κι εκείνος, πάντα καλοντυμένος, μ’ ένα χαμόγελο, που χρειάστηκε χρόνια να καταλάβω ότι δεν ήταν ειρωνικό, αλλά συγκαταβατικό.
Να πάω στους φιλόλογους τώρα. Συγχωρήστε μου τη σειρά, είναι τελείως τυχαία. Σπύρος Χρονόπουλος ή αλλιώς, Θείος Πίπης. Πάντα με χιούμορ κι όταν κάποιος ήταν αδιάβαστος ή άτακτος, είχε στη γωνία του πέτου του μια καρφίτσα και μας τσιμπούσε το μπράτσο. Κανείς, ποτέ, όμως, δεν του το καταχώρησε αρνητικά. Αντίθετα, γελούσαμε. Ο Αλέξης Παπούλιας, που όποτε θέλαμε να «χάσουμε» μάθημα, είχαμε ανακαλύψει το κουμπί του: ζωγραφίζαμε στον πίνακα τη σβάστικα. Αυτό ήταν. Προσπαθούσε να μας δώσει να καταλάβουμε τα υπέρ της δημοκρατίας και τα κατά του φασισμού. Τότε νομίζαμε ότι χάναμε το μάθημα, αντίθετα, χρόνια μετά, κατάλαβα πόσο πιο ουσιαστικό ήταν αυτό το μάθημα, από το να βγάλουμε την ύλη. Η κυρία Πυρπηρή, με την οποία δεν είχα και πολύ αρμονικές σχέσεις, όχι προσωπικές, αλλά εξαιτίας του μαθήματός της, που ήταν η ιστορία και αρνιόμουν πεισματικά να θυμάμαι χρονολογίες και ονόματα, που αργότερα, επίσης, κατάλαβα πόσο σημαντικά ήταν. Την κυρία Τρουλινού δεν την πρόλαβα σαν εκπαιδευτικό, ήμουν ακόμη δημοτικό, αλλά έμενε κι εκείνη στο οικοτροφείο και τη θυμάμαι σαν όνειρο. Φιλόλογος και πολύ ήρεμος και αποδοτικός, θα έλεγα, και ο κύριος Χρυσάφης.
Και τώρα που είπα δημοτικό. Πώς να ξεχάσω τις αδελφές Λουκάκη, την Τάνια και τη Χρυσάνθη. Θυμάμαι περισσότερο την Τάνια που έπαιρνε στοργικά το χέρι των νηπίων και τα οδηγούσε στην τάξη ή στην παρέλαση. Τη δε Χρυσάνθη τη θυμάμαι περισσότερο στη χορωδία του Τσιλλίδη, που τέτοια ψαλμωδία δεν έχω ακούσει μέχρι σήμερα. Τι φωνή ήταν εκείνη ως τενόρος, στο Τροπάριο της Κασσιανής τη Μεγάλη Τρίτη, με τετραφωνική χορωδία!
Ο Αντώνης Γκίκας, εκείνος ο πανύψηλος άντρας με το ράθυμο βήμα, τις ράθυμες κινήσεις και το χαμόγελό του, που όταν μας το χάριζε, σαν να έλαμπε όλη η τάξη. Και το μάθημά του: Αγγλικά και ενίοτε και Φυσική. Ένας άλλος καθηγητής των Αγγλικών ήταν κι ο Bilford, τον οποίο δεν πρόλαβα, όπως και ο Κωνσταντίνος Παπαδάκης, που επίσης μας έκανε και Φυσικο-Χημεία. Ένα ανήσυχο πνεύμα, τον οποίο μέχρι σήμερα θυμάμαι με μεγάλη εκτίμηση.
Γυμναστές είχαμε τους Παπαγεωργίου, Παρθύμο και Καζάκο. Ο τελευταίος έφτασε το σχολείο μας να διακριθεί στους Παναιθιοπικούς αγώνες στίβου, αφού οι άλλοι δύο είχαν σπείρει το σπόρο.
Καθηγητής Φυσικο-Χημείας ήταν ο Ιορδάνης Παπαδόπουλος, ο οποίος – ας μου συγχωρέσει το σχόλιο – ήταν ροφάγος (για όσους δεν μπορούν να καταλάβουν τη λέξη, επιστημονικά λεγόταν ρωτακισμός) και λίγο νευρικούλης. Και μείς τα παλιόπαιδα δεν τον αφήναμε σε ησυχία. Μετά που έφυγε ήρθε στο σχολείο μας ο Μητσιάδης, με μία συμπεριφορά περίεργη και δε σχολιάζω τίποτα άλλο.
Πώς να μη θυμηθώ τον Σοφοκλή Μπινιάρη, που μας έκανε Θρησκευτικά. Αυτόν τον άνθρωπο που ήταν και το δεξί χέρι του Δράκου στο εξατάξιο γυμνάσιό μας και πάντα καλοπροαίρετος κι ας ήθελε να δείχνει φορές-φορές πως θύμωνε. Ποτέ δεν κατάφερε να μας κάνει να νοιώσουμε άβολα, να μας τρομάξει.
Τελευταίο αφήνω την πιο όμορφη, αξιαγάπητη και αξιοσέβαστη φιγούρα του σχολείου μας: Τον Κύριο Τατσιμπέλι. Ήταν ο άνθρωπος που μας μάθαινε γραφή και ανάγνωση της γλώσσας που ήδη γνωρίζαμε, σχεδόν, από τα γεννοφάσκια μας, μιας και ήταν η γλώσσα της χώρας που μας φιλοξενούσε: τα Αιθιοπικά. Τον θυμάμαι όταν θύμωνε κι «έχανε» τον αυτοέλεγχό του, να με τραβολογά από το θρανίο, που αρνιόμουν να αφήσω, να δαγκώνει τα κάτω χείλη του και – ας μου το συγχωρέσει που δε θυμάμαι – να λέει κάποια λέξη στα αιθιοπικά. Κι εμείς τι κάναμε; Γελούσαμε.
Σας ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΎΜΕ πολύ, όπου κι αν βρίσκεστε και να ξέρετε ότι σας οφείλουμε πολλά. Κι αν κάποιους έχω ξεχάσει, ευκαιρία, να μας τους θυμήσει κάποιος άλλος…
 — μαζί με Τανια ΒαποριδηΓιαννης ΦίληςMarina Lyti and 33 ακόμη
Μου αρέσει!Μου αρέσει! ·  · Να μην λαμβάνω ειδοποιήσεις · Κοινοποιήστε ·Επεξεργασία · Προώθηση · 19 Ιανουαρίου
  • Ειρηνη Κασιαρα ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΥ ΜΟΥ ΤΟΥΣ ΘΥΜΙΣΕΣ ΕΝΑΝ ΕΝΑΝ ΜΕ ΣΥΓΚΙΝΙΣΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΣΟΥ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
  • Anna Pangalou Μπράβο Αθηνούλα με κάλυψες αρκετά. Θα προσθέσω βέβαια και ορισμένους μετέπειτα καθηγητές, όπως τον Σιαχούλη που μας έκανε φυσική και ήταν πάντα καλοπροαίρετος οτιδήποτε και να του κάναμε, τον Γεωργαντζή τον γυμναστή μας που μας οδήγησε σε πολλές νίκες σε Παναιθιοπικούς αγώνες στίβου, ίσως τα περισσότερα μετάλια που είχε πάρει ποτέ το ελληνικό σχολείο.
  • Dimitrios P Kalogeropoulos Εξαιρετικό! Ωραίο το ' εξήντα φεύγα, εβδομήντα έλα.Πάντως ,εγά ανήκω στους εβδομήντα φεύγα, ογδόντα έλα!!
  • Stathis Manoussos Εγω παντως θελω να ξεχωρισω τους πολυ καλους,ευσυνειδητους καθηγητες οπως τον Κωστα Παπαδακη,την Α.Πιρπιρη,τον Γιαννη Δουλη,Τον Παρθιμο,Τον Α.Γκικα Τον Σοφοκλη Μπινιαρη,ισω και αλλους που δεν θυμαμαι τωρα.Επισης χρωσταω ενα μεγσλο ευχαριστω στην κυρια Μπροφα και τον καλοσυνατο βοηθο της Σετεν.
  • Anna Pangalou Όσον αφορά τον Δράκο, ένα πράγμα έχω να πω. Βγήκαμε στην κοινωνία με το κεφάλι ψηλά και αντιμετωπίσαμε κάθε λογής αντιξοότητες έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού μας τα λόγια του αγαπημένου μας γυμνασιάρχη. Γι'αυτό... RESPECT!!!!!
  • Ioanna Faraklou Έτσι ακριβώς είναι, , σταθηκαμε όλοι με αξιοπρέπεια στην ζωή. Πάνω από όλα με αξίες, , και αγάπη για ζωή. !,,,
  • Maria Apostolidou Τι μου εφερες στο νου...!!!!Μπραβο Αθηνουλα μου!!!!
  • Athanasios Louzis Σε όλους αυτούς χρωστάμε πολλά !!!!! σε ευχαριστώ Αθηνά που μου τους θύμισες !!!!
  • Athina Maravegia Εγώ σας ευχαριστώ όλους και όλες που αγκαλιάσατε το "κείμενό" μου και αποτείσατε κι εσείς τον δικό σας φόρο τιμής!!!!!!!!!
  • Dimitris Stragalis Τα τέσσερα χρόνια που ήμουν στο Μίχειο Γυμνάσιο και στο Οικοτροφείο ήταν όμορφα χρόνια !!! καμία σχέση με το Δημοτικό οικοτροφείο της Arusha Tanzania.Tα τρία Χρόνια(1967-1970) στο Αρένων γυμνάσιο της Χίου που ήμασταν στην Α3 Τάξη, 45 μαθητές… τα ελληνικά μου λίγα στην τρίτη με άφησαν στην ίδια τάξη …..ευτυχώς που ήλθαν έτσι τα πράγματα και βρέθηκα στην Addis Ababa.
    Από την πρώτη στιγμή που βρέθηκα στο αεροδρόμιο της Addis συμπάθησα τους Αιθίοπες ….στην συνέχεια σύντομα κιόλας τους Έλληνες της Αιθιοπίας και όλα τα παιδιά .. ..Τώρα για τους καθηγητές θεωρώ κορυφή τον Κώστα Παπαδάκη, Γεράσιμο Χρυσάφη,Σοφοκλή Μπινιάρη, Κύριο Τατσιμπέλι αν και δεν έκανα Αιθιοπικά ,……Συκάς, αδελφές Λουκάκη, την Τάνια και τη Χρυσάνθη .
    Τυχερός ήμουν που δεν συνάντησα τον Δράκο……. δεν μπορώ να διανοηθώ παιδία με βίτσες ,όσο για την θεούσα @νερστ@ Βαγγελάτου ήταν ακατάλληλη …….δεν ξεχνώ τον Καραμελά που μου είχε ανοικτή πίστωση, Μπακάλα, Μέντα και όλες τις εξαιρετικές κυρίες (μαμίτες).
  • Dimitris Stragalis Μετά τον Δράκο ήρθε ο Τσουκαλάς.....τέλος ο Πριόνης κανείς από αυτούς δεν χειροδικούσε αλλά ούτε εφάρμοζε τις μεθόδους του Δράκου …….οι μεγαλύτερη να εξουσίαζαν τους μικρότερους ….Την κυρία Πιρπιρή τον κύριο Σιαχούλη δεν τους είχα καθηγητές και δεν ανακατεύονταν στα θέματα οικοτροφείου. Τους αγαπητούς δάσκαλους κ. Ηλιόπουλο και κ. Μπαλάνο πολλές φορές μας επιτηρούσαν στο αναγνωστήριο και την Τραπεζαρία όταν είχαν εφημερία. Αγαπητό ζευγάρι ο κ & κα Λοϊζίδου γυμναστής και στην θέση της Βέρας Ευαγγελάτου αντίστοιχα……
  • ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΠΑΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ Ο αδελφός μου ο Μιχάλης κι εγώ είχαμε φύγει τοτε αλλά είναι σαν να μας βλέπω ανάμεσα σε τόσες φάτσες που αναγνωρίζω και άλλες όχι. Αθηνούλα να σαι καλά που μας μάζεψες!
  • Athina Maravegia Βλέπετε, παιδιά (καλά ντε, μη βαράτε!!!! Για μένα, πάντα παιδιά εκείνης της εποχής θα είμαστε!!! Και όπως λέει κι ο Dimitrios P Kalogeropoulos των εξήντα φεύγα-ογδόντα έλα!!!!
    Να που θυμηθήκαμε τον εξαίρετο Κύριο Μπαλάνο από τον Dimitris Stragalis!!!Να είστε όλοι και όλες καλά!!!!!!!!!!!
  • Rena Konou Μπράβο Αθηνά!!Να είστε όλοι σας καλά και να τους θυμάστε !!
  • Dimitris Stragalis Ηταν επίσης δασκάλα η κα Χαμάουη,,
  • Maria Maranti Αθηνούλα μου θα επανέλθω με σχόλιο. Ξέρεις εσύ.... αργά!!!!  ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που με συμπεριέλαβες στην ανάρτηση!!!!! 
  • Athina Maravegia Αχ Δημήτρη μου!!!!!!!!!!!!!!
    Dimitris Stragalis Είδες πόσους ξέχασα;;;; Ντροπή μου!!!! Ου γαρ έρχεται μόνο.....
    Έτσι, να θυμηθούμε όσους μπορούμε περισσότερους!!!!
  • Ioanna Faraklou Τον δάσκαλο Καριδι τον θυμάστε στο δημοτικό. !,,,, η Μαργαρίτα Λουζι επίσης ,, το 1968 69 εκεί γύρω στο δημοτικό.
  • Athina Maravegia Μπράβο και σε σένα, Νάνα!!!!!!!!!!!!!!!
  • Έλσα Ράσιου Πάρα πολύ ενδιαφέρον και συγκινητικό αφιέρωμα! Το Δράκο, την Ευαγγελάτου και κάποιους ακόμα είναι σαν να τους γνωρίζω!
  • Angela Myriallis Πολυ συγκίνηση !!! Συγχαρητήρια !!!!
  • Athina Maravegia Αγγελικούλα μου γλυκειά!!!!!!!!!!!!!! 
  • Angela Myriallis Ο Μπαλάνοςο Μιχάλης,ειναι στην Ρόδο,και οπότε τον συναντάω ,δεν σταματά να μου μιλάει για εκείνα τα χρονια!!!
  • Athanasios Louzis Επιτέλους Ιωάννα !!!! κάποιος θυμήθηκε την αδελφή μου Μαργαρίτα Λούζη !!!!
  • Athina Maravegia Νάσο μου, φταίω που την ξέχασα, γιατί στο μυαλό μου δεν έχει καταγραφεί σαν Δασκάλα, αλλά σαν την μεγάλη μου φίλη!!!!
    Αγγελικούλα μου, είμαι βέβαιη ότι θυμάται εκείνα τα χρόνια!!! Τόσο ευγενική ψυχή, τόσο ευγενικός εκπαιδευτικός!!!!!!!
  • Athina Maravegia Και μία διόρθωση Athanasios LouzisΝασούλη μου, εγώ την ξέρω Μάρκγο!!!!!!!!! Και την έχω συναντήσει τόσο ελάχιστα στην Κεφαλλονιά.... Όταν μιλήσεις μαζί της, σε παρακαλώ, δώσε της την αγάπη μου!!!!!!!!!!!
  • Athanasios Louzis Ευχαρίστως Αθηνά !!!! Μαργκό κατα την μάνα μου και Μάργω στα ελληνικά χαχαχα !!!!!!
  • Iris Boscopoulou Καλησπερα Αθηνα, ενα μικρο λαθακι στη φωτογραφια δεν ειμαι εγώ. Εγώ ήρθα πολύ αργοτερα στο σχολειο και οικοτροφειο, στην παρακμή τους πλέον! Δεν ετυχε να γνωρίσω τους Δρακο, Βαγγελατου και αλλους δασκαλους που αναφέρεις! Για ενα χρονο προλαβα την Πιρπιρη και τον Γκικα, μετα σχεδόν όλοι εφυγαν. Μονο ο Τατσιμπλελης και Τσιλλιδης έμειναν μεχρι τελος!!!
  • Τανια Βαποριδη Αθηνά μου το αφιέρωμα σου μου έφερε δάκρυα στα μάτια. Σ' ευχαριστώ. 
    Έφυγα από το Ελληνικό σχολείο όταν τελείωσα το δημοτικό (στα παλιά κτήρια) και έτσι δεν έχω να προσθέσω πολλά. Θυμάμαι βέβαια την κυρία Ευαγγελάτου (Δημήτρη μου -Stragalis- νομίζω το
    σχόλιο σου είναι άδικο) γιατί ήταν φίλη της μαμάς μου, τις υπέροχες αδερφές Λουκάκη και τους αδερφούς Νικολόπουλου. Ποιός μπορεί να ξεχάσει τον κ. Καραγκούνη. Εγώ τον θυμάμαι με μελανά χρώματα.
    Με την αγάπη μου και ευχές για καληνύχτα και καλή εβδομάδα, σ'εσένα Αθηνά μου και όλους τους φίλους.
  • Maria Maranti Σαν να το έκανα και επίτηδες που ήρθα αργά..... Για να θυμηθούν οι άλλοι και να μου θυμίσουν κι εμένα!!!!! Ο Δράκος ανήκε στην παλιά σχολή της βίτσας, ίσως οι νεότεροι που ήρθαν να ήσαν ακριβώς αυτό. Νεότεροι. Το μόνο που είχα καταλάβει ήταν οτι έκανε διακρίσεις. Δεν είχε τα κότσια να επιβάλλει τις τιμωρίες του δηλαδή, σ' εκείνους που στήριζαν οικονομικά το σχολείο. Θεός σχωρέστον, είχε και εκείνος τα προβλήματα του, πάντως μας μάθαιναν γράμματα είναι αλήθεια εκείνες τις εποχές. Ο αγαπημένος μου φιλόλογος ήταν ο Αλέξης Παπούλιας. Ήμουν "ερωτευμένη" μαζί του χα χα. Νόμιζα οτι μου έκανε τα χατίρια, γι' αυτό κάποτε του είπα πριν μπούμε στην τάξη: "κύριε μη με σηκώσετε σήμερα δεν έχω διαβάσει ιστορία". Είχαμε για τον Ναπολέοντα και είχα διαβάσει πριν μπούμε την πρώτη παράγραφο. Και με σήκωσε..... χα χα Ήμουν οπτικός τύπος και θυμόμουν τις πρώτες σειρές πολύ καλά...... και με σταμάτησε εγκαίρως πριν φανεί οτι δεν ήξερα παρακάτω.... Κοίτα εξήντα φεύγα τι θυμάμαι......
    Άλλος αγαπημένος μου ήταν ο Παπαδάκης ο οποίος και μου έκανε Αγγλικά γιατί είχα έρθει στην 2α Γυμνασίου στην Α.Α. και δεν είχα ξανακάνει. Δεν θα ξεχάσω πόσο μου άρεσε η Γεωγραφία που κάναμε στα Αγγλικά μαζί του. Η Βαγγελάτου διέγνωσε την αγάπη μου για το διάβασμα και με πήρε βοηθό της για να κάνουμε καταγραφή και ταξινόμηση των βιβλίων. Τι πλούτος σε κλασική λογοτεχνία υπήρχε σ' αυτήν την βιβλιοθήκη. Είχε γίνει από δωρεές Ελλήνων. Αλλά δεν είχα ιδιαίτερη σχέση μαζί της. Ο Γκίμης ήταν ένας αυστηρός καθηγητής, αλλά τον γνώρισα καλύτερα όταν εργάστηκα στα γραφεία της Ελλ. Κοινότατας με τον αξέχαστο Τσιλιδη και τον Γανωτάκη και συνεργάστηκα με την κα Μπρόφα, όταν γύρισα από την Κένυα. Ο Γκίμης λοιπόν είχε παντρευτεί πρόσφατα τότε και είχε γλυκάνει σαν άνθρωπος. Ο Τσιλίδης άλλος αγαπητός μου και αυτός. Δεν αγαπούσε την βυζαντινή μουσική (που την γνώρισα αργότερα όταν γνώρισα και τον άντρα μου). Ήταν λάτρης της "ευρωπαϊκής" και αυτήν μας δίδαξε για την χορωδία της εκκλησίας. Ο γυμναστής Παρθύμος ήταν αυτός που με βοήθησε πολύ στην γυμναστική. Αυτόν τον ευγνωμονώ. Για όλους τους άλλους έχετε γράψει και σεις ο καθένας χωριστά. Από τους νεώτερους ο δάσκαλος Γιάννης Ηλιόπουλος ήταν ένας εξαίρετος άνθρωπος και ο δάσκαλος Μιχάλης Μπαλάνος με το ωραίο του παράστημα. Είχε αναλάβει και είχε ανεβάσει κάποιες παραστάσεις. 
    Να ρωτήσω ποιος θυμάται το μικρό όνομα του Τσιλίδη??? 
    Επίσης αν θυμάστε τον καθηγητή των Γαλλικών. Πάντως Γαλλικά μάθαμε μαζί του. Δεν έκανα Αιθιοπικά και γι' αυτό δεν αναφέρω τον Τατσιμπέλη για τον οποίο έχω ακούσει τα καλύτερα λόγια από πολλούς. 
    Αχ βρε Αθηνά μου, τι μας έκανες με τις αναμνήσεις!!!! Να είσαι καλά που πήρες αυτήν την πρωτοβουλία και έγραψες αυτό το κείμενο. Αν μπει και στην εφημερίδα, ίσως το διαβάσουν και όσοι από τους "δασκάλους" μας ζουν και νομίζω πολύ θα το χαίρονταν. Σ' ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου, ήταν μια ευκαιρία για μένα να αποτίσω και εγώ με τον τρόπο μου φόρο τιμής σ' όσους μας νοιάστηκαν σαν παιδιά και μας έδειξαν έναν δρόμο στη ζωή, μαζί με τους γονείς μας. Νομίζω άλλοι τα κατάφεραν περισσότερο, άλλοι λιγότερο, αλλά τουλάχιστον ξεχωρίζαμε για το ήθος μας όπου βρεθήκαμε και όπου σταθήκαμε. Να είσαι καλά Αθηνά μου, να είσαι καλά!!!! 
  • Ελενη Χρήστου Γιαννιαδη Γεια σου Αθηνουλα. Προσθέτω και εγώ κάποιους καθηγητές, δεν ξέρω αν εσύ τους πρόλαβες: Γιαννης Μαμαλουγκας-Φυσικός, Φίλιππος Κωστακης-και αυτός Φυσικός, Καραμολεγκος-Μαθηματικός, αντικατέστησε τον κ. Γκιμη, και παλαιότερα κάποιον μεσιε Μπορί -με το περουκινι- μας έκανε Γαλλικά για λίγο διάστημα. Μας σκαλισες αναμνήσεις και τι δεν θυμήθηκα. Ο κ. Βιλφορντ που μας έκανε Γαλλικά, οποίος έκανε αταξία η ήταν αδιάβαστος, έλεγε: έλα να σου δώσω το ουίσκακι σου, γύριζε τον χάρακα από την πλευρά που χαρακωνει και μας χτύπαγε στις παλαμες. Θυμάσαι; Να είσαι καλά για αυτό το ωραίο πισογυρισμα.
  • Dimitris Stragalis Ο Τσιλίδης λεγόταν Αναστάσιος, αν θυμάμαι καλά. Εκείνον που συναντούσα συχνά στην Παναγίτσα του Παλαιού Φαλήρου ήταν ο κύριος Γεράσιμος Χρυσάφης συνταξιούχος καθηγητής φιλολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών, τον εκτιμώ απεριόριστα για το χιούμορ του ,ανοιχτό μυαλό, την τελευταία φορά που τον είδα μου είπε για τα μεγάλα προβλήματα υγείας που είχε…… μετά από 15 ημέρες είδα την αγγελία της κηδείας του. Όταν έπεισα του γονείς μου να συνεχίσω το γυμνάσιο στην Αιθιοπία στο μυαλό μου, είχα τον Δράκο σαν επίθετο και πράγμα ,βέβαια δεν τον γνώριζα αλλά από αυτά που μου έλεγαν οι άλλοι. Όταν έφτασα στο οικοτροφείο, για πρώτη φορά,ι έμαθα ότι είχε φύγει η χαρά μου ήταν μεγάλη. Όσο για την κα Βέρα Βαγγελάτου εκείνο που πραγματικά με ενοχλούσε ήταν ο φόβος που είχαν για εκείνη …..διαφωνώ ριζικά με την επιβολή ανελεύθερης στάση ζωής …συγνώμη κρίνω την δουλειά της εκ του αποτελέσματος....δεν αποκλείω αυτά που αναφέρεται για την προσωπική ζωή της...
  • Τανια Βαποριδη Καλημέρα και καλή εβδομάδα σε όλους. Δημήτρη μου εκείνο που βρήκα ακατάλληλο χαρακτηρισμό είναι το @νερστ@ που υποθέτω λέει "ανέραστη".
  • Athina Maravegia Καλημέρα και καλή βδομάδα σε όλες και όλους!!! Και να σας πάρω από την αρχή
    Iris Boscopoulou Ίριδά μου, εάν σε "πόσταρα" στην φωτογραφία, ήταν για να σου κοινοποιήσω το δημοσίευμά μου!!!!
    Η Τάνια, η Μαρίκα, η Ελένη και ο Δημήτρης, αναφέρατε ανθρώπους π
    ου άθελά μου "ξέχασα" αδικαιολόγητα και πόσο συγκινητικά παριγράφεις, Δημήτρη, τις συναντήσεις σου με τον αείμνηστο Κύριο Χρυσάφη!!!!! Κι ήταν, πράγματι, όνομα και πράγμα!!!!!
    Ξέρετε τι θυμήθηκα μόλις; Κάποιο φεγγάρι μας είχαν φέρει μια Γαλλίδα για το μάθημα των Γαλλικών και δε θα ξεχάσω που φορούσε λευκή στενή φούστα με χρωματιστό εσώρουχο και τα αγόρια "οργίαζαν"!!!!!! Ο Δράκος δεν την κράτησε πάνω από ένα χρόνο, νομίζω....
    Αχ, να είστε καλά!!!!!!!!!!!!!!!!!!
  • Dimitris Stragalis Τάνια αν το @....@.σε ενόχλησε το παίρνω πίσω......ζητώ συγνώμη...Η αυταρχικότητα της εποχής εκείνης ήταν το κάτι άλλο σχεδόν χαρακτήριζαι όλη την εποχή
  • Athina Maravegia Δημήτρη μου, ο καθένας έχει την προσωπική του γνώμη, που είναι αξιοσέβαστη. Για μας που γνωρίσαμε την Κυρία Βαγγελάτου και από την καλή και από την ανάποδη - ήταν πολύ αυστηρή μαζί μου, ακόμα κι όταν άρχισα να γράφω, που της το χρωστάω!!! - δε γίνεται να μη θυμόμαστε τα θετικά. Παράδειγμα: όποτε αρρωσταίναμε, εκείνη ήταν ήταν πάνω από το προσκεφάλι μας. Και όταν κάποτε χτύπησα άσχημα στο κεφάλι, εκείνη δεν έλειψε λεπτό από κοντά μου. Και δεν ήταν αυτή η συμπεριφορά μόνο σε μένα...
    Κι ύστερα μην ξεχνάμε πως έχει γράψει 12 βιβλία, που για τα περισσότερα έχει βραβευτεί.¨
    Άρα,, δεν μπορεί ένας άνθρωπος μέ τέτοιες ευαισθησίες να είναι τόσο κακός!!!!
    Αυτά τα λίγα!!!!!!!!!!!!
  • Τανια Βαποριδη Να είσαι καλά Δημήτρη μου. Κι' εγώ ήμουν θύμα της αυταρχικότητας του Καραγκούνη. Η φίλη μας Μαρίκα (Maranti) στο σχόλιο της ανέφερε τα εξής για τον Δράκο: "... έκανε διακρίσεις. Δεν είχε τα κότσια να επιβάλλει τις τιμωρίες του δηλαδή, σ' εκείνους που στήριζαν οικονομικά το σχολείο." Αυτό ισχύει και για τον Καραγκούνη, ίσως σε μαγαλύτερο βαθμό. Αδικούσε παιδιά που δεν ήταν αυτής της "οικονομικής τάξης". Κατά την γνώμη μου, ήταν κακός άνθρωπος αλλά δικαιούτε το έλεος του Κυρίου όπως όλοι μας.
  • Anna Pangalou Καλά δεν υπάρχει περίπτωση να σταματήσουμε να γράφουμε!!! η γαλλίδα που λες Αθηνούλα ήταν η μανταμ Λεστρέ, να μην ξεχάσουμε τον μεσιέ Μαρκεβιτς. Η φράση " α να μου χαθείς, όλο το κουτόχορτο της Αιθιοπίας έχεις φάει " σας θυμίζει κάτι;;;;;;;; Να πάω και λίγο πιο πίσω.....στο δημοτικό. Η Άννα Χαμάουι. ο Ρωμανός, ο Παπαγεωργίου (γυμναστής) με την ωραία κορμοστασιά (διορθώστε με αν κάνω λάθος). Πάντως το αλτσχάΐμερ δεν έχει χτυπήσει την πόρτα μας ακόμα:-)
  • Athina Maravegia Ποποπο Αννούλα τι μου θύμησες!!!!!!!!! Δασκάλα στο δημοτικό είχα την κυρία Παπαντωνίου!!!! Αλλά και τον Ρωμανό θυμάμαι και για τον Παπαγεωργίου ΔΕΝ κάνεις λάθος!!!!!!
    Είδατε τι όμορφα καταπολεμάμε τον παλιο-Άλτζ;;;;;
  • Maria Maranti Dimitris Stragalis σ' ευχαριστώ, ναι είμαι και εγώ σίγουρη οτι τον έλεγαν Αναστάσιο τον Τσιλίδη. Επίσης σ' ευχαριστώ που αναφέρθηκες στους δασκάλους Ηλιόπουλο και Μπαλάνο και φρέσκαρες έτσι την μνήμη μου μια και είσαι νεώτερος. Για τον Χρυσάφη είχα ακούσει κι εγώ τα καλύτερα, αλλά δεν θυμάμαι αν τον είχα συναντήσει. 
    Όλους σας ευχαριστώ, εγώ προσωπικά, γιατί ο καθένας σας πρόσθεσε και το λιθαράκι του στο οικοδόμημα των παιδικών μας αναμνήσεων.
  • Athina Maravegia Πολύ σωστά, Μαρικάκι μου!!!!!!!!!!!!!
  • Έλσα Ράσιου Γνωρίζετε ότι ο Δράκος ήταν αριστερός και μάλιστα είχε κάνει εξορία?
  • Athina Maravegia Είναι ο λόγος που "άκουγε" κρυφά Θεοδωράκη!!! Και μόλις έβλεπε να ξεπροβάλει αυτοκίνητο με κάποιον γονέα που δεν "εμπιστευόταν", έσβηνε αμέσως τη μουσική και αρκετές φορές τον είχα "τσακώσει" να καταχωνιάζει το δίσκο!!! Και με είχε δει!!!!!!
  • Dimitris Stragalis Θα ήταν αρχές Μαρτίου 1973,στο οικοτροφείο που μου παρουσιάστηκε υψηλός πυρετός 42,4 και το χρώμα μου ήταν κίτρινο προς το πορτοκαλή. Ανέβηκε στους κοιτώνες ο κ.Συκάς με το που με είδε ετοιμάσου πάμε Νοσοκομείο, με πήγε ο ίδιος με το δικό του αυτοκίνητο στο Haile Selassie I Hospital.
    Το μόνο που θυμόμουν είναι ότι βρέθηκα σε ένα δίκλινο δωμάτιο με όρο και ότι είχα ηπατίτιδα. Μετά από 15 μέρες άρχισα να συνέρχομαι από τον πυρετό και την εξάντληση όλες αυτές τις ημέρες οι νοσοκόμες του τμήματος και ένας εξαιρετικός γιατρός γιουγκοσλάβος με φρόντιζαν ακούραστα και πολλές φορές μου έκαναν παρέα. Εκτός από δύο Έλληνες γιατρούς ο κ.Παππάς και κάποιος άλλος δεν θυμάμαι το όνομα του, ερχόταν συχνά ο κ.Συκάς, καθώς επίσης είχε περάσει ο .κ Παναγιώτης Φούγιας καθηγητής Θεολογίας (αδελφός του Δεσπότη) . Μετά τις 20 μέρες μου έφεραν συγκάτοικο Αιθίοπα γύρο στα εξήντα υψηλόβαθμο μέλος του φεουδαρχικού κατεστημένου. Ήταν φιλικός και από την πρώτη μέρα, η γυναίκά του έφερνε φαγητό,είχε και για μένα αν και δεν έτρωγα .Στiς συνολικά 40 μέρες που έμεινα η καθαριότητα αλλά και η φροντίδα ήταν το κάτι άλλο…. Πολύ Αιθίοπες ασθενής από διπλανά δωμάτια με ρωτούσαν πως πάω, ο ιερέας με τα λίγα αγγλικά του συχνά πυκνά μου έλεγε για την ιστορία της Αιθιοπίας ,πόσο μεγάλος ήταν ο Menelik II .Ο μικρός εφημεριδοπώλης με το χαμόγελο Νταναστερλινγκ Φερεντς !!!! αφήνοντας μου την αγγλόφωνη εφημερίδα. Όταν γύρισα στο οικοτροφείο ήταν διακοπές του Πάσχα εκεί με περίμεναν οι εναπομείναντες μαθητές, ο Συκάς με την κα Πρόφα λέγοντας μου τα της διατροφής (αγκινάρες, άπαχο μοσχάρι ,κοτόπουλο…)
  • Dimitris Stragalis Τα λουστράκια στη Αντίς Αμπέμπα και δει στον Ολυμπιακό ήταν η συμπάθεια μας. 
    Μικρά παιδιά νωρίς στην βιοπάλη τα περισσότερα μιας Αιθιοπικής φυλής που έφευγαν από το πολύ φτωχό χωριό για να βοηθήσουν την οικογένεια τους .Σχεδόν πάντα τα παιδιά του οικο
    τροφείου που θεωρούσαν τον Ολυμπιακό σαν δεύτερο σπίτι τους(το οικοτροφείο ήταν το τρίτο)εκτός των άλλον δραστηριοτήτων έβαφαν τα παπούτσια τους οι μικρή λιλιπούτιοι .Πολλές φορές μάλιστα για να μη μαλώνουν ποιος θα πάρει τον πελάτη ,τα βάφαμε δύο φορές ή το αριστερό ο ένας και το δεξί ό άλλος, η τιμή ήταν 5-10 σαντίμ. 
    Μια φορά λοιπόν σε ένα από αυτά τα παιδιά αφού μας έβαψε τα παπούτσια αποφασίσαμε να του δώσουμε10 Δολάρια. Στην αρχή που δεν είχε καταλάβει ότι του το δύναμαι όλο, είπε δεν πειράζει μου τα χρωστάτε. Όταν του είπαμε ότι ήταν χάρισμα, δεν δεχόταν να τα πάρει ,όταν κατάλαβε ότι ήμασταν αποφασισμένη και δεν θα κάναμε πίσω ,μας είπε ευχαριστώ πέταξε το κασελάκι του και ξαφνίστηκε. Όταν μετά από κανένα μήνα τον ξανασυναντήσαμε τον ρωτήσαμε γιατί έφυγε τρεχάτος πετώντας το κασελάκι του 
    -Έφυγα τρεχάτος μήπως αλλάξτε γνώμη
    -Πέταξα τα εργαλεία μου για να προσπαθήσω να κάνω μια καλύτερη δουλειά!!!
  • Τανια Βαποριδη Πολύ όμορφη η αφήγηση σου Δημήτρη μου. Ας προσθέσω και εικόνα. Παιδί από την Αιθιοπία να κάνει "Listro" ή γυάλισμα παπουτσιών.
  • Ioanna Faraklou Πολύ δυνατό ,,, αληθινό. !,,,,,,
  • Maria Maranti Dimitris τι καλά έκανες που έγραψες αυτές τις εμπειρίες σου. Νομίζω έκανε καλά η Αθηνά και το ξεκίνησε. Νομίζω οτι κάποιοι άλλοι φίλοι μας το σκέφτονται να γράψουν και εκείνοι. Αυτό με το λουστράκι ήταν υπέροχο!!!! Το Φεβρουάριο του 1973 είχα φύγει εγώ από τα γραφεία οριστικά για Αθήνα.
  • Gerazounis Michael Φανταστική και συνάμα ...πικρή, σκληρή και απαράδεκτη εικόνα! Ένα παιδάκι, που δουλεύει αντί να πηγαίνει στο σχολείο, είναι η σημερινή αλήθεια, αλλά και η αποτυχία της γενιάς μας! Ελπίζω, η επόμενη γενιά, να κάνει ...ό,τι δεν μπορέσαμε εμείς!
  • Dimitris Stragalis Τάνια σε ευχαριστώ πολύ για την όμορφη Φωτογραφία!!!!!
  • Marina Lyti Γαλλικά δίδαξε στο σχολείο μας και ο κ. Jean-Claude Espel. Δεν τον είχα καθηγητή εγώ, γνωριζόμασταν ωστόσο απο κοινές παρέες. Ο Δράκος, επειδή είχα εξαντλήσει τα βιβλία της βιβλιοθήκης των τάξεων (Αν θυμάστε, κάθε τάξη είχε την δική της δανειστική βιβλιοθήκη), μου έδινε βιβλία απο την βιβλιοθήκη των καθηγητών και ήταν εκείνος που με έριξε στα βαθειά : Καζαντζάκης και Λουντέμης, με την προϋπόθεση οτι δεν θα έλεγα τί βιβλία μου έδινε να διαβάζω!!! Με την κυρία Βαγγελάτου, παρότι έκανε παρέα με την μητέρα μου, είχα συνεχή κόντρα γιατί βαριόμουν την καλλιγραφία και το κέντημα!!!Ο Κώστας ο Παπαδάκης, εκτός απο καθηγητής, ήταν και πολύ καλός ζωγράφος, παρότι έπασχε απο αχρωματοψία. Είχε φιαξει τα πανώ που υπήρχαν δεξιά και αριστερά απο την οθόνη στον κινηματογράφο Ethiopia, και πάμπολλους πίνακες που τους χάρισε όταν έφυγε απο την Αddis. Αναμνήσεις καλές και κακές, Αναμνήσεις γλυκειές και πικρές, που ειδικά τις τελευταίες μέρες ξεχειλίζουν απο το μυαλό μου!!!
  • Dimitris Stragalis Ο Κώστας Παπαδάκης,διακοπές Χριστουγέννων 1971 τους εναπομείναντες στο Οικοτροφείο μας κάλεσε στο όμορφο διαμέρισμα του, συζητήσαμε,μας έδειξε τις καλιτεχνικές δουλειές του,μας έκανε το τραπέζι με πεντανόστιμα φαγητά που είχε μαγειρέψη ο ίδιος....ήταν μοναδικός!!!!
  • Maria Maranti Άντε συνεχίστε και κάντε με να δακρύζω κάθε φορά που σας διαβάζω. Σας δίνω αυτόν τον σύνδεσμο για ν' ακούσετε ένα όμορφο αιθιοπικό τραγούδι.http://www.kokob.be/en/page/toukoul
  • Iris Boscopoulou To καλύτερο δώρο για σήμερα! Ξαφνικα ομορφυνε και η μερα μου!!! Σε ευχαριστώ Μαρία.
  • ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΠΑΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ Δυο ακριβώς τέτοια τουκούλ ήταν εκεί στο Μάτου απέναντι από το σπίτι μας! Μπράβο Θεία μου
  • Τανια Βαποριδη Πολύ όμορφο Μαρίκα μου. Σ' ευχαριστώ. Η μουσική, περισσότερο από τις εικόνες ή το κείμενο, με κάνουν να νοσταλγώ τη ζωή μας εκεί. Και να φαντασθείς ότι εκεί δεν μου άρεσε αυτή η μουσική. Καλησπέρα σε όλους.
  • Maria Maranti Χαίρομαι που σας άρεσε. Η σελίδα αυτή είναι κάποιου εστιατορίου. Αν περιηγηθείτε τις διάφορες ενότητες Home, Menu κλπ θα ακούσετε και διαφορετικό τραγούδι!!!!
  • Γιαννης Φίλης Maria, η μουσική είναι καταπληκτική!
  • Dimitrios P Kalogeropoulos Συγχαρητήρια παιδιά για τα τόσο ωραία που γράψατε, τα οποία συνοδεύσατε με άφθονο χιούμορ! Που να φαντάζονταν οι άμοιροι καθηγητές σας , πως κάποτε θα τους περνούσατε απο κόσκινο, μετά από ..παρακαλώ..μισό αιώνα! Με ελάχιστς εξαιρέσεις όλοι σας εκφράσατε την αγάπη και την ευγωμοσύνη σας προς τους δασκάλους σας. Δεν θα μπορούσε να γίνει καιδιαφορετικά, με τους πνευματικούς γονεις μας. Εγώ ως παλιότερος- όταν τελείωνα το γυμνα΄σιο πολλοί απο σας μπαίνατε στο δημοτικό-παραδόξως, μερικούς απο τους καθηγητές σας , τους είχα και εγώ π.χ τους Μπινιάρη-Τατσιμπελι-Χρονόπουλο-Δράκο. Πιστεύω οτι, η δικιά μου γενιά ήταν τυχερή διότι είχαμε και τους τρεις κατα ομολογία, καλύτερους καθηγητές που πέρασαν απο το σχολείο μας.Ποιός ήταν ο καλύτερος? Είναι θεμα αξιολογήσεως καιμε ποιά κριτήρια βλέπει κανείς ενα εκπαιδευτικό. Α. Γιάννης Θωμόπουλος. Φιλόλογος- γυμνασιάρχης. ¨Ήταν ο πρώτος μου μας διδαξε εξω απότην διδακτέα ύλη , χρησιμοποιόντας βιβλία των Παπαρρηγόπουλο και Σάθα ιστορικούς της νεότερης ελλάδας για να μάθουμε και άλλες απόψεις για την ιστορία της ¨ηταν ο πρώτος που εφάρμοσε μαθητικες εκλογές και εφτιαξε την πρωτη βιβλιοθήκη. Οραματιστής, επηρέααε με την διδασκαλία του πολλούς μαθητές. Ηταν επίσεις σπουδαίος γνωσσολόγος. Β Σπύρος Χρονόπουλος. φιλόλογος Γλωσσομαθής, πολυταξιδευμένος, καθε καλοκαίρι ξόδευε όλες τισ οικονομίες του, ταξιδεύοντας σε πόλεις της Ευρώπης για να εμπλουτίσει τις γνώσεις του. Καινοτόμος, με μοντέρνο τρόπο διδασκαλίας , ειδικα την εποχή εκείνη, μιλούσε πολύ καλά Γερμανικά και Ιταλικά και μας μετάφραζε δοκίμια απο τον Κικέρωνα, και τουε Νίτσε και Σοπενχάουερ για να γνωρίσουμε και ξένους φιλόσοφους. Είχε μεγάλη αμεσότητα με τους μαθητές του. Ποτέ δεν βαρεθήκαμε τα αρχαία γιατι έβρσκε πάντα άλλα θεματα να τα συνοδεύσουν. Γ. Ν. Δράκοςι Ο πιο δραστήριος γυμνασιάρχης. Καλός φιλόλογος, προσεκτικός στην διδασκαλία του μας μάθαινε πάντα απο την διδακτέα ύλη. Πρόσεχε την κάθε του κίνηση (τουλάχιστον τον πρώτο χρόνο, που τον ελιχα ι καθηγητή) γι αυτο και έμεινε πολλα χρόνια σε ενα σχολείο που αποφάσιζαν τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου για την τύχη των εκπαιδευτικών.Ωσ συνέπεια, πολλοι από τους καλύτερους καθηγητές να χάσουν την δουλειά τους για τον ενα η τον άλλο λόγο. Αγαπούσε υπερβολικά τους αρχαίους φιλόσοφους, και όταν μας διάβαζε Κρίτωνα, θεμάμαι έβγαζε το μαντήλι του και σκούπιζε τα δάκριυα του. Ήταν παντού, σαν τον λοχία που δεν λείπει απο τονλόχο του. Ενώ οι προαναφερθέντες με την πάροδο του χρόνου έχασαν μέρος απο την λάμψη τους, τουναντίο αυτός είχε διάρκεια και τηε διατήρησε μεχρι τέλους. Εκτός απο τους τρείς , θέλω ν αναφερθώ και στον άριστο καθηγητή των μαθηματικών με φήμη στην Ελλάδα, Λεφτέρη Βώρο. Τελειώνοντας θέλω να αναφερθώ και στην τωρινή καθηγήτρια Ελσα Ρασσίου την οποία δεν γνωρίζω προσωπικά, αλλα όλοι εχουμε ακούσει τα καλύτερα λόγια για την προσφορά της .Πιστεύω σε μερικά χρόνια οι μαθητές της θα την κατατάσουν στην κορυφή με τους προαναφερθέντες.
  • ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΠΑΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ Μα τι ωραίο κείμενο για ωραίους ανθρώπους που θα κουβαλάμε για πάντα μέσα στην καρδιά μας. Για τους περισσότερους που αναφέρονται έχω κι εγώ αναμνήσεις που τώρα που φέρνω τα πρόσωπά τους στην μνήμη μου χαμογελώ με νοσταλγία. Ειλικρινά σας συγχαίρω ολόψυχα για τούτη την εξαίσια πρωτοβουλία να μας τους ξαναφέρετε στην μνήμη ή μάλλον να μας ξ αναστείλετε στα θρανία. Μια γλυκιά καληνύχτα σας στέλνω τώρα.
  • Turu Workineh enjoyed reading it thank you Athina MaravegiaDmitris Dimitris Stragalis Iris Boscopoulou and the rest of you who have good memories. Wish you all well and kalo sabatokiriako.
  • Τανια Βαποριδη Αθηνούλα μου, στέλνω τις ευχές μου για καληνύχτα και όμορφο Σ/Κ σ' εσένα και όλους τους φίλους. Βρήκα αυτή τη φωτογραφία και θέλω να την μοιραστώ μαζί σας. Η στάση της και ο τρόπος που κρατάει τα χεράκια της είναι τόσο χαρακτηριστικοί των αδερφών μας Αιθιόπων την ώρα της προσευχής.
    .An Ethiopian girl prays on the grounds of the church complex at Lalibela above Bet Medhane Alem. (Evelyn Hockstein).

  • Athina Maravegia Αξιαγάπητοι φίλοι!!!!!!!!!!!!
    Πού να φανταστώ ότι μέσα από το "Φόρο Τιμής", θα έβγαιναν στο φως τόσες μνήμες, τόσο γλυκές αναμνήσεις!!!!!!!
    Ο καθένας κι η καθεμιά σας με συγκινήσατε τόσο, μα τόσο πολύ!!!!!!!! Είμαι βέβαιη πως ήταν το ωραιότερο μνημόσυν
    ο που έγινε για όσους από τους πνευματικούς μας γονείς έχουν φύγει και μακάρι οι εν ζωή να μπορούσαν να δουν την αγάπη και την ευγνωμοσύνη που νοιώθουμε για κείνους!!!
    Θα ήθελα να θυμηθούμε, οι Ντιρενταβιώτες κυρίως, την κυρία Χατζηδάκη, τον κύριο Πρεάρη και τον αλησμόνητο και σπουδαίο Άνδρα, Μάρκο Λαζαρίδη!!!!!!!!!!!
    Ανθρώπους που μας έμαθαν το βου α βα και μας έμαθαν τι θα πει σεβασμός και τόσα άλλα!!!!!!!!!!! Ας είναι καλά όπου κι αν βρίσκονται!!!!!!!!!!!!
  • Athina Chatziandreou ετσι ακριβως...συμφωνω και επ'αυξανω με το σχολιο της αθηνας μας...!!!!!
  • Rossetos-Gerasimos Louzis Αθηνά μου γειά σου , από το κουνιστό νησί μας....Πάρε πρωτοβουλία ( και να βοηθήσουμε όλοι ) να μαζέψουμε τέτοιο υλικό και , δεν ξέρεις ποτέ , μπορεί να το εκδώσουμε.....
  • Athina Maravegia Rossetos-Gerasimos Louzis Μέσα από αυτή την ανάρτηση βγήκαν τόσο όμορφα πράγματα!!!!!!!!!!
    Αυτή την περίοδο είμαι υπ' ατμόν για την έκδοση του δεύτερου βιβλίου μου, αλλά υλικό έχω μπόλικο και μπορούμε να μαζέψουμε όλοι μαζί!!!!!!!!!!!!!
  • Virginia Zenzefili Δεν εχω λόγια Αθηνά μου για τις εικόνες από τα παιδικά μας χρόνια που μου ξύπνησες και φυσικά και όλη την εκλεκτή παρέα!!!! Σε ευχαριστώ!!!!!
  • Gerazounis Michael Ήμουν και εγώ ...εκεί! Φιλάκια Τζόγια μου!
  • Ελενη Χρήστου Γιαννιαδη Κάποιος συμπλήρωσε το όνομά μου στην φωτογραφία, αλλά δεν είμαι μέσα. Απ' ότι βλέπω είναι μόνο παιδιά του οικοτροφείου. Δεν θυμάμαι τό όνομα του κοριτσιού που μπήκε το όνομά μου, αλλά δεν είμαι εγώ.
  • DrStefanos Tolios Αθηνά μου, πρώτος από αριστερά είναι ο σύζυγος της αδελφής μου, Σοφίας Τόλιου Ιορδάνης Παπαδόπουλος (φυσικός). Βρίσκονται στη Νέα Υόρκη. Η Σόφη παιδοδοντίατρος, ο Ιορδάνης πυρηνικός φυσικός.
  • Anna Pangalou Αγαπημένοι μου, με έχετε βάλει στη φωτογραφία αλλά δεν με βλέπω. Δε πειράζει όμως. αυτό σημαίνει οτι συμπληρώνω κι εγώ το καρέ των αναμνήσεων....Φιλάκια:-) 
  • Maria Maranti Αννα μου μπράβο σωστά το είπες. Κάποτε κάποτε μπαίνουμε στο κάδρο των αναμνήσεων γιατί κάποιοι θέλουν να είμαστε κι εμείς εκεί ακόμη και .... κατά λάθος!!! 
  • Athina Maravegia DrStefanos Tolios Στέφανέ μου, το ξέρω και χαίρομαι πολύ που μου είπες τα νέα τους!!! Να τους στείλεις την αγάπη μου κι ένα μεγάλο συγγνώμη, γιατί τον είχα "ταλαιπωρήσει" λιγάκι τον Δάσκαλο!!!
    Anna Pangalou Αννούλα μου, ήταν ο μόνος τρόπος για να σου έ
    ρθει το κείμενο!!! Να σε αναφέρω, γνωρίζοντας πως δεν είσαι μέσα, για να το δεις!!!
    Και Maria Maranti Μαρικάκι μου, έτσι είναι!!! Οι αναμνήσεις πρέπει να μοιράζονται με αγαπημένα πρόσωπα προπάντων!!!!
  • Stathis Manoussos Προκαλούν οργή,θυμό βλέποντας ωρισμενα καθάρματα .Ειδικά αυτού του παρανοικου γυμνασιαρχη που με τις αρρωστημένες ιδέες και πρακτικές προκαλούσε την δυστυχία των παιδιών του οικοτροφειου κι έκανε να αισθανονται δυστυχισμένα και φυλακισμένα.Έδερνε τα αγόρια,ειρωνευοταν κι εξευτελιζε τις παιδικές αδυναμίες μπροστά σε αγόρια και κορίτσια.Αυτός ο Δράκος μαζί με τον ρουφιανο του τον Σύκα....
    Κάνε σε παρακαλώ μια έρευνα σε παιδιά του οικοτροφειου να σου πουν τις τραυματικές τους εμπειριες.Σε μερικά παιδιά ειχε τρομερή επίδραση ακόμα και μέχρι σήμερα,τους λυπάμαι και τους συμπονω....
    Όσο για τον Μπαλανο,ρωτήστε τα παιδιά που είχαν Αιθιοπιδα μάνα πως συμπεριφερόταν και τι προσβολές τους έκανε. 
    Είχε και αξιόλογους,ευσυνειδητους και καλούς καθηγητές οπως ο Παπαδάκης,ο Μπινιαρης,η Πιρπιρη,ο Δουλης και άλλοι.Είχε όμως και κομπλεξικους που μαυριζαν την ψυχή και την ζωή των παιδιών του οικοτροφειου.Αυτοι οι θρασυδειλοι που ξεσπουσαν τα απωθημένα τους στα παιδιά που δεν είχαν κοντά τους γονείς τους να τα υπερασπιστουν.Εδερναν και με τα χέρια οι βασανιστές..με παράδειγμα που έδινε ο Δράκος και ο πληφοριοδοτης Συκας ο Ιαβερης όπως τον ονόμασαν τα παιδιά και τον παρομοιαζαν με το κάθαρμα τον αστυνομικό από το μυθιστόρημα οι Άθλιοι!
  • Πετρος Χρηστου · 17 κοινοί φίλοι
    τιμου θυμησες τωρα //πολυ ωραια τα περιεγραψες λες και τα εζησα επιτοπου οταν τα διαβαζα μπραβο αξεχαστα χρονια επειδη ειμουν ζωηρουλης σχεδον ο Μεντας εφερνε για εμενα τις βιτσες